Het verhaal van ex-dealer Joe

‘Zit je ineens ergens met een wapen op je hoofd. Met gasten waarvan je dacht dat het je vrienden waren. Dan denk je wel ‘is dit t waard?’ Ex-dealer Joe vertelt: ’Ik denk dat als jij zonder dealer aan drugs zou moeten komen, dat je allang 10 keer in elkaar geslagen was. Misschien wel dood.

Dit is de bekentenis van ex-dealer Joe. Gebaseerd op zijn echte verhaal, maar voor de veiligheid en privacy van de betrokkenen anoniem gemaakt.

Je moet als dealer een hele harde persoonlijkheid hebben. Anders overleef je het niet. Daarom zag ik mezelf en de gebruiker in die tijd dat ik dealde echt als een team. Als jij wat drugs wil, moet íemand ervoor zorgen dat het bij jou terecht komt, toch? Jij hebt alleen géén idee wat er allemaal voor shit gebeurt om dat pilletje of grammetje bij je te krijgen. Shit waar jij als gebruiker dus eigenlijk ook aan bijdraagt…’

*Dit is een door AI gegenereerd beeld ter illustratie van het verhaal

‘Dus waarom ben ik gaan dealen? Vroeger wilde ik theater doen, maar er was niet echt iets in dat wereldje voor mij. Allemaal witte kindjes met bakfietsmoeders. Ik was dat drukke kind, die van de straat kwam. Ik voelde me daar niet op m’n plek. Daarna ging ik een teamsport doen. Daar voelde ik me voor het eerst echt passen. Ik sportte echt elke dag. Maar toen kreeg ik een zware blessure. En kon ik dat ook niet meer doen. Ik raakte in de knoop met mezelf. Ik wilde aan de wereld laten zien dat ik ergens goed in was. Gezien worden. En ik wilde eerlijk gezegd ook gewoon mooie spullen, net als andere gasten. Wij gingen thuis niet eens naar de kapper, mijn ma knipte mijn haar.’

‘Oudere jongens die ik kende vroegen op een gegeven moment van ‘Hee, wat doe jij nu dan?’. Ja… niks.. ‘Heb je ooit wiet verkocht?’. Nee, ook niet echt interesse in… ‘Pilletjes?’. Nou, dat vond ik wel leuk. Stopte ik makkelijk in m’n zak, ik ruik er niet naar… dat was wel makkelijk. Ik ging verkopen in clubs en er was als snel veel vraag naar van alles, niet alleen pillen. Dus ik dacht van hee, ik wil alles kunnen verkopen. En dan vond ik plekken waar ik dat kon halen. Eerst was het alleen verkopen, maar al snel ging ik ook partijen aan elkaar linken. Iemand had dan een partij nodig en ik kende mensen die dat hadden. Zo werd ik een middle man. Ik had op een gegeven moment een vriendinnetje en haar broer had 5, 6 duizend pillen nodig. Dus ik een deal samengesteld, alles goed. Hij al die pillen van die andere kennissen gekocht en ermee naar huis. Dus ik dacht ‘mooi, dat is gelukt!’. Kwam ie later bij me terug… ‘hee, dit is neppe troep man, zit geen mdma in.’ Wilde die z’n geld terug van die andere partij. Nou, dat ging natuurlijk niet gebeuren. Dat meisje dat ik aan het daten was heb ik toen nooit meer gezien. Én ik moest vanaf dat moment op m’n hoede zijn. Want ik werd gezien als de oplichter.’

‘Een poosje erna was er een vriend uit Spangen. Die had iets nodig en ik kende iemand in Crooswijk die dat had. Maar toen werd de één beroofd door de ander. En ja, die was toen natuurlijk spoorloos verdwenen, maar mij wisten ze wél te vinden. Dus ze kwamen naar mij van ‘JIJ gaat nu betalen’. Zit je ineens ergens met een wapen op je hoofd. Met gasten waarvan je dacht dat het je vrienden waren. Dan denk je wel ‘is dit ‘t waard?’ Gelukkig heb ik mezelf er toen uit kunnen redden. Want er zijn genoeg jongens die ik kende die wél zijn geliquideerd. Of ernstig bedreigd. Niet een beetje hè, maar echt heftige shit. Eentje hadden ze een schroevendraaier in z’n reet gedraaid. Iemand anders die ik ken hebben ze z’n tenen één voor één eraf geknipt. Weer een andere is ontvoerd, van alles mee gebeurd en later naakt op een pleintje achtergelaten… Zoals ik al zei… Ik denk niet dat je als gebruiker weet dat dit allemaal gebeurt voor een pilletje. En je hebt waarschijnlijk ook geen zin om hier zelf aan mee te doen.’

‘Uiteindelijk raak je van al dat gedoe helemaal opgefokt. Je kan niemand meer vertrouwen. Ik ken gasten die helemaal zijn doorgedraaid en niet meer normaal over straat kunnen. Die denken dat ze de hele tijd achtervolgd worden. Zo wilde ik niet worden, dus ik probeerde ik er na 5 jaar mee te stoppen. Gebruiken deed ik zelf nooit. In mijn omgeving heb ik te veel verslavingen gezien. Zelfs overdosis en zelfmoord. Dat heeft er uiteindelijk ook voor gezorgd dat ik echt stopte. Want ik kwam erachter dat een vriend van mij mijn spul bleek te gebruiken… Toen dacht ik van ‘Shit, ik ben gewoon mijn eigen vriend hier aan het vergiftigen man…’ Ja, toen ben ik echt cold turkey gestopt. Dat was niet makkelijk, maar uiteindelijk ben ik een ander pad op gegaan. Ik wil echt niks meer met dat giftige spul te maken hebben.’